بسم رب الحسین (ع)

روز ظهور و فرجش

                         تکرار عاشورا می شه

                                                     روز تقاس سیلی

                                                                           مادر سیدا می شه

ای دل غــــــــــــــــــــــافل ...

محرم تموم شد و کاروان کربلایی ها رفتند و مثل اینکه بازم ما جا موندیم ...

یه حرفی که خیلی تو این روزا دلم رو می سوزوند این بود ( آخه بعضیها کلی ادعای پوچ می کنن ) :

کاش ما کربلا بودیم... کاش ما کربلا بودیم و با امام حسین (ع) میجنگیدیم ... ( آخه می گن روز عاشورا نزدیکیه زمین کربلا یه دهکده بوده که مردم توش زندگی می کردن اما مردمش داشتن واسه خودشون زندگی میکردن و وقتی هم با اطلاع می شن  که امام حسین (ع) غریبه فقط واسه امام حسین (ع) دعا می کنن و ... )

هی لعنت می فرستیم به مردم کوفه ... هی شاکی می شیم از دست مردم اون دهکده ای که اونجا زندگی می کردن ...

ولـــــــــــــی ...

آخه اگه بحث امام حاضر باشه ، مگه الان امام حاضر نداریم ؟ ... بابا امام زمان (عج) زنده است و داره بین ما زندگی می کنه ... ولی مثل اینکه ما از مردم کوفه ... بابا ما که داریم به مردم کوفه لعنت می فرستیم  ... پس یعنی ... یعنـــــی ... داریم به خودمون لعنت می فرستیم ... ؟

راست می گی ها ... مگه مردم کوفه با امام حسین (ع) چیکار کردن ؟ مگه نامه نزدن بیا و بعد زدن زیرش ؟ مگه ما چیکار می کنیم ... ؟ مگه همش دعا نمی کنیم امام زمان بیا و بعـــد ... نه انشا ا... که نزنیم زیرش ...

خدایــــــا ! ما از مردم کوفه بدتریم ؟

آهای آدمی که ادعا می کنی می خوای توعاشورا باشی ... مگه هر روز عاشورا نیست ... مگه هر ماه محرم نیست ... مگه هر زمینی کربلا نیست ... مگه امام زمان (عج) نیست ... مگه امام زمان (عج) غریب نیست ... مگه امام زمان (عج) یار نداره ... کجایی ....

every day is ashoora . every month is moharram . every ground is karbala

عمریست که از حضور او جا مانده ایم

در غیبت سرد خویش تنها مانده ایم

او منتظر است که ما برگردیم ....                           

ماییم که در غیبت کبری مانده ایم ...