السلام علیک یا حجت ابن الحسن العسکری

نمی دانم چرا این وقت شب!اما وقتی داشتم از وبلاگ خارج می شدم چشمم به این جمله افتاد:

          شاید این جمعه بیاید شاید         پرده از چهره گشاید شاید 

 یک جمعه دیگر گذشت اما تو همچنان در غیبت به سر می بری و همچنان از دست ما دل آزرده ای ! اسم خود را((منتظرالمهدی(عج) ))  گذاشته ایم اما از منتظر بودن هیچ نمی دانیم ، نمی دانیم انتظار به چه معناست و اصلا چگونه می توان منتظر تو بوداما با این اسم همه جا خود را به عنوان یک عاشق معرفی می کنیم می دانم ، می دانم شاید نیامدن تو در این جمعه به خاطر من باشد . آخر من گنه کاردراین هفته ای که رفت هیچ چیز جز بد اخلاقی و اعمال بد در کار نامه اعمالم ندارم .....

اما این هفته را با یاد تو و ذکر تو و اذن تو آغاز می کنم شاید که جمعه بعد بیایی ...

راستی چرا باید اینگونه باشد ؟ چرا ما باید به گونه ای عمل کنیم که ظهور را به تعویق بیندازیم ؟ مگر امام قریب ما تا کی می تواند آواره بیابان ها باشد ؟

بیایید با اعمال خوب خویش در همه روزها و ماهها دل ایشان را از خود راضی کنیم ودیگران رانیز به این کارترغیب نماییم تا شاید بتوانیم زمینه ساز ظهور شویم !

هر صبح که از خواب بر می خیزید، فاصله منزل تا محل کارتان را به ایشان اختصاص دهید.به ایشان سلام کنید و بخواهید که شما را یاری کند که در آن روز گناهی نکنید .اما این جمله را که از یک معصوم (ع) ذکر شده هیچ گاه فراموش نکنید :

[برای فرج حضرت حجت بسیاردعاکنید،زیراگشایش کارشمادرفرج ایشان است. ]

 پس همه با هم در هر کجا و سر هر کاری که هستید دست به دعا بردارید و بگویید :

                                               اللهم عجل لولیک الفرج