بسم رّب الشهدا و الصدّیقین

سلام

شهدا واقعا ببخشید ... خیلی دلم پره ...

امروز (( بسوی ظهور )) یک ساله شد . آره یه سال گذشت .

بعد یه سال هم من کلی قاطی ام . از تیکه ها و حرفهام ناراحت نشید . لطفا هم پیام نذارید با شهدا درست حرف بزن ! من ته دل یه کم صافه . حرفای الانم فقط از روی عقده است همین .

 قاطی ام از اینکه این شهدای نامرد تو اون زمانی که واقعا جنگ رفتن کاری نداشت و اصلا عرف جامعه این بود که بیشتر مردم می رفتن جنگ پا شدن رفتن جنگ و یه سری هم حرف به ما گوشزد کردن بعد هم شهید شدن . کجائید شهدا ... اگه راست می گید ببینم الانم می تونید همونجوری پاک بمونید . ببینم الان هم می تونید از اون حرفا بزنید ! خودتون گذاشتید رفتید مارو هم اینجا تنها گذاشتید که چی ! بعدش هم هر کاری می کنیم می گن اون دنیا چجوری جواب شهدا رو می دید ؟؟؟ کدوم شهدا !!! اگه اونا شهید بودن که مارو تنها نمی ذاشتن ... این حرف یه چند وقتی بود تو دلم بود و من هم می ترسیدم بگم ولی این جمعه یکی از رفیق های بزرگترمون برگشت گفت : سر اینکه چرا خدا مارو زمان پیامبر نیاورده کلی باید سیریش خدا بشید .... آره چرا خدا مارو زمان جنگ نیاورده ... طرف حسابم خدا نیست ... انقدر به خدا بدهکارم که نمی تونم ازش چیزی بطلبم ....

 دستش درد نکنه ! بازم(( رهبر )) ! حداقل همیشه دل مارو آروم می کنه ...

(( زمان جنگ یک دروازه ی خیلی بزرگ بود که حداقل روزی 100 تا به بالا ازش رد می شدن می رفتن پیش خدا ... ولی الآن فقط یه شکافی مونده و حداکثر هر چند وقت یه بار یکی می تونه ازش رد شه ... ))

آره با این تعریف می خوای شهید ندیم ؟؟؟ آره باید هم اینهمه شهید شن وما رو تو  ((لحظه غفلت )) ببینن...

بازم می گم تو رو خدا کسی گیر نده چرا اینجوری حرف می زنی ... اگه کل متن ایراد داره بگید ... ولی از این خشکه مذهب بازی ها در نیارید که (( ... استغفروا الله ... با شهدا درست صحبت کن ... )) واقعا اگه متن ایراد داره بگید تا منم آگاه شم ...

یاعلی

استغفرک استغفار حیاءِ

ان الله یحب التوابین

حدیث قدسی :

هر کس در حالی به نزد من بیاید که ازگناه خویش شرم دارد ، او را می بخشم و آن گناه و معصیت را از یاد دو فرشته ی مراقبش می برم ...

خدایا قربونت برم ...

تا حالا شده خدا رو از اون حالت و تفکر ذهنیت خارج کنی و با قلب بهش نگاه کنی ..

با قلبت واسه خدا نماز بخونه ... با قلبت واسه خدا زندگی کنی ...

استغفرک استغفار حیاء

بسم رب الحسین (ع)

دیدم

      همه جا

                  بر در

                         و دیوار

                                 حریمت

                                           جایی ننوشتست :

گنهکار نیاد ...

بسم رب المهدی

سلام

یه چند وقت نبودم شاید بعدا هم نباشم ؛ ولی فهمیدم انقدر بی جنبه هستم که دیگه واسه امام زمان (عج)  ننویسم ... !

یه مدت توهم زده بودم و به شدت هم (دوستان) پر ما را مورد عنایت قرار دادند آن هم به صورت نامردی !

خلاصه ما هم یه هو زدیم تو خاکی و از این تریپ های مسخره بازی ما که دیگه گناه کاریم ...تا اینکه تو (( دو کوهه )) بعد نماز صبح تو حسینیه (( حاج همت )) منتظر بودم یکی از بچه ها (( دعای عهد )) شو بخونه ، دیدم رو یکی از ستون ها یه دونه روزنامه دیواری زده بودند که یه بنده خدایی ( خدا دستشو بذاره تو دست امام زمان (عج)) نوشته بود :

« در غافله ی خوبان که رفت گناهکاران را راه ندادند ، اما راه را برای بازگشت پشیمانان بازاست ... »

سید شهیدان اهل قلم ، سید مرتضی آوینی

آقا پشیمانان راه دارند ... به خدا هنوز وقت هست ... نمی دونم چه خبره ولی وقتی امشب بعد یه ماه وبلاگ رو باز کرده حدیثش این بود :

(( خدا ، توبه جوان را دوست دارد )) رسول الله صلی الله و علیه و آله

نمی دونم چه خبره ولی می دونم به خدا دیگه وقت این جور کارا نیست ...

یادش بخیر عید امسال تو حرم امام رضا (ع) بودیم . با بچه ها یه پارچه بستیم دستمون و با خودمون عهد کردیم ( بعد از اجازه از آقا ) که یه قدم مورچه ای برای ظهور امام زمان (عج) برداریم تا خود آقا و تو همین سال پارچه رو از دستمون باز کنه ... عهد کردیم بدون ظهور آقا سال رو تموم نکنیم ... سال داره تموم می شه ... جواب امام رضا (ع) رو چی بدم ... تو رو خدا هر کی میره مشهد به امام رضا بگه ما هنوز بچه ایم ...

آقا جان ! کی میایی ... بیشتر شرمنده مون نکن ... ما گناه کاریم ... اراده نداریم ...

کربلای اشک می بارد بیا        علقمه بوی تو را دارد بیا

اللهم عجل لولیک الفرج و جعلنا من انصاره و اعوانه ...

بسم رب الحسین (ع)

روز ظهور و فرجش

                         تکرار عاشورا می شه

                                                     روز تقاس سیلی

                                                                           مادر سیدا می شه

ای دل غــــــــــــــــــــــافل ...

محرم تموم شد و کاروان کربلایی ها رفتند و مثل اینکه بازم ما جا موندیم ...

یه حرفی که خیلی تو این روزا دلم رو می سوزوند این بود ( آخه بعضیها کلی ادعای پوچ می کنن ) :

کاش ما کربلا بودیم... کاش ما کربلا بودیم و با امام حسین (ع) میجنگیدیم ... ( آخه می گن روز عاشورا نزدیکیه زمین کربلا یه دهکده بوده که مردم توش زندگی می کردن اما مردمش داشتن واسه خودشون زندگی میکردن و وقتی هم با اطلاع می شن  که امام حسین (ع) غریبه فقط واسه امام حسین (ع) دعا می کنن و ... )

هی لعنت می فرستیم به مردم کوفه ... هی شاکی می شیم از دست مردم اون دهکده ای که اونجا زندگی می کردن ...

ولـــــــــــــی ...

آخه اگه بحث امام حاضر باشه ، مگه الان امام حاضر نداریم ؟ ... بابا امام زمان (عج) زنده است و داره بین ما زندگی می کنه ... ولی مثل اینکه ما از مردم کوفه ... بابا ما که داریم به مردم کوفه لعنت می فرستیم  ... پس یعنی ... یعنـــــی ... داریم به خودمون لعنت می فرستیم ... ؟

راست می گی ها ... مگه مردم کوفه با امام حسین (ع) چیکار کردن ؟ مگه نامه نزدن بیا و بعد زدن زیرش ؟ مگه ما چیکار می کنیم ... ؟ مگه همش دعا نمی کنیم امام زمان بیا و بعـــد ... نه انشا ا... که نزنیم زیرش ...

خدایــــــا ! ما از مردم کوفه بدتریم ؟

آهای آدمی که ادعا می کنی می خوای توعاشورا باشی ... مگه هر روز عاشورا نیست ... مگه هر ماه محرم نیست ... مگه هر زمینی کربلا نیست ... مگه امام زمان (عج) نیست ... مگه امام زمان (عج) غریب نیست ... مگه امام زمان (عج) یار نداره ... کجایی ....

every day is ashoora . every month is moharram . every ground is karbala

عمریست که از حضور او جا مانده ایم

در غیبت سرد خویش تنها مانده ایم

او منتظر است که ما برگردیم ....                           

ماییم که در غیبت کبری مانده ایم ...